De heer Jongejans heeft onlangs voor de eerste keer in zijn leven, samen met zijn vrouw, een Volvo aangeschaft. Hij deed dit in onze vestiging in Gorinchem en wilde zijn ervaringen graag met ons delen. Dit heeft hij gedaan in een artikel met als titel Encounters of the Volvo kind.
De Volvo P1800 werd in 1961 ontworpen door Pelle Petterson die werkte bij het Italiaanse carrosseriebedrijf Fura. Nu vraag je je natuurlijk af waarom dit de eerste zin is van een artikel van een voormalig Renault RS rijder die de eerste stap gemaakt heeft naar Volvo door de aanschaf van een Volvo V40 T3 GT R-design. Nou dat heeft te maken met de welving die de V40 heeft onder de raamlijn in de achterdeur. Daar vind je een stukje Volvo geschiedenis in terug. Mooi toch?
Wat opvalt als je voor het eerst in een Volvo rijdt, is moeilijk te beschrijven. Is het de fantastische afwerking, het feit dat je je meteen ‘thuis’ voelt, de materiaalkeuze, het onderstel (met 18” velgen), de rust die de auto uitstraalt, het feit dat het voelt alsof de auto gebeeldhouwd is uit één blok staal, de feilloze reactie van de automatische geartronic versnellingsbak? Zeg het maar. Misschien is het een combinatie van al deze factoren. De rust zou ik er uit willen halen als rode draad en dat heeft niet te maken met het feit dat de 8,3 seconden van 0-100 van de 1.5 benzinemotor langzaam zou zijn. In normaal gebruik hangt de auto alerter aan het gas dan mijn vorige auto (Renault Mégane GT met 205 pk) behalve als ik deze in sportmode zette met dito hoger brandstofgebruik. Wat ook opvallend is dat ik het 4-control systeem (vierwiel sturing) van de Mégane niet mis alhoewel de draaicirkel van de Volvo wel iets groter is. De stabiliteit (waar 4-control bekend om staat) is in de V40 zeker zo goed, zo niet beter dan in de Mégane: het ligt als het spreekwoordelijke ‘blok’ op de weg.
De geschiedenis van Volvo intrigeerde mij altijd al vanaf mijn eerste ervaringen met Volvo. Dat was toen ik in mijn jeugd met de hockeyclub ‘uit’ speelde en met een medespeler mocht meerijden in hun Volvo Amazon. Later gebeurde dat nog een keer met een Volvo 145 stationcar. Wat destijds al opviel was de soliditeit van de auto’s t.o.v. de Volkswagens die mijn ouders reden. Volvo had in de jaren 80- 90 van de vorige eeuw altijd intrigerende advertenties in het Engelse magazine ‘Car’ (waar ik destijds als docent Engels een abonnement op had). Het waren bv. verhalen over reizen naar Schotland waarin de Volvo de hoofdrol speelde, met bijvoorbeeld een foto van een geparkeerde foto voor de ferry naar het eiland Skye in het plaatsje Mallaig (inmiddels is er een brug). Dit beeld vond ik destijds ook terug in de P1800 van Simon Templar in de tv serie ‘The Saint’ (1962-1969). Het beeld van een merk dat mensgericht is, waarmee je samen een avontuur aangaat is denk ik voor mij daar begonnen. De keuze voor Volvo en de V40 was dan ook hierop ingegeven, samen met de rijbeleving en historie. Het was wel een flinke overstap na zoveel jaren trouw in Renault gereden te hebben en ook redacteur te zijn van CRS-magazine (het magazine van Club Renault Sportives, voorheen ook Alpine Magazine genoemd). Voor menigeen was mijn overstap in die kringen dan ook echt een schok. Daarbij had ik ook besloten de elektrificatie nog even aan me voorbij te laten gaan. De opvolger van de V40 zal wel elektrisch worden dus over enkele jaren zien we verder.
Binnengekomen bij Vos autobedrijven werd ik door Geert-Jan Vos enthousiast ontvangen. Hij gaf me na een gesprek de demo mee. Thuisgekomen even mijn partner Marjolein opgehaald die plaats nam en na enkele kilometers al zei: “Dit is het”. Een Volvo heeft iets speciaals dat ook zij meteen herkende. Het rondje Gorinchem - Leerdam met autosnelweg, stad en dijken verliep ver boven verwachting: wat een dijk van een auto. Je zou de demo niet meer inleveren. Op de maandag na deze bewuste vrijdag en na twijfelen over de kleur, (het werd Osmium Grey metallic) tekende ik de verkoopovereenkomst. De aflevering verliep plezierig en de ‘Volvo on call App’ is vanaf de start meteen echt top, en dat geldt zeker voor de bediening: niet meer zoeken in een groot scherm: gewoon een knopje of spraakherkenning gebruiken. Top!
De eerste zaterdag hebben we samen een rondje Dwingeloo gedaan. Het is altijd leuk om de typerende kerktoren spits te zien van de Sint Nicolaaskerk. Deze typerende spit werd na het instorten van de ‘normale’ spits die de kerk daarvoor had, in 1631 geplaatst door Rutger van den Boetzelaer. De spits bepaalt nog steeds het aanzicht van Dwingeloo, waar we in cafetaria Van der Laan genoten van een heerlijke uitsmijter en koffie voor een zeer schappelijke prijs. De traditie van een rondje Dwingeloo hebben we de afgelopen jaren regelmatig gedaan om nieuwe auto’s te leren kennen. We konden dit keer ook voor de deur parkeren (op een hoek, dat reduceert de kans op een deukje). Marjolein reed de V40 naar huis waardoor ik kon genieten van de omgeving, met mooie glazen dak, de premium materialen, de mooie balans tussen comfort en stevigheid en de super Karman Harmon geluidsinstallatie. De ongeveer 400 kilometers zaten er helaas zo op.
Als schooldirecteur van een school in Dordrecht moest ik vanwege de Coronacrisis de week erna vaak over bijna lege snelwegen naar een leeg gebouw. Ik genoot en geniet echter van de rust, het alerte hangen aan het gas, het alert terugschakelen van de Geartronic bak (want deze is echt veel beter dan de Getrag-bakken die andere merken gebruiken), het solide weggedrag en met een verbruik van 7-7.1 l. op 100 km heb je daarover ook zeker niet te klagen (inmiddels overdag max. 100 km/u).
Mijn ontmoeting met Volvo is een ‘encounter’ die ik graag langer aanga, net zoals The Saint samen die met de P1800 vele avonturen mee maakte.
